Δέσποινα Βανδή Έχω Εμένα

Είναι μία εξομολόγηση, μία δήλωση απελευθέρωσης, ένας ύμνος στην αυτογνωσία και την προσωπική αναγέννηση.Η μουσική του «Έχω Εμένα» φέρει την υπογραφή του Γιώργου Σαμπάνη, ενός από τους πιο ταλαντούχους τραγουδιστές και δημιουργούς της ελληνικής μουσικής. Η συνεργασία του με τη Δέσποινα Βανδή αποτελεί εγγύηση για ένα αποτέλεσμα που συνδυάζει την ποιότητα με τη συναισθηματική ένταση.Όταν ο Γιώργος Σαμπάνης γράφει μουσική, δημιουργεί συναισθήματα. Το «Έχω Εμένα» είναι ένα σύγχρονο λαϊκό τραγούδι, ποτισμένο με την ατμόσφαιρα του ζεϊμπέκικου, εκείνου του ρυθμού που κουβαλάει μέσα του πόνο, πάθος, αλλά και λύτρωση.Η μουσική του δεν είναι απλώς όμορφη – είναι καθηλωτική. Σε παρασύρει, σε κάνει να νιώσεις κάθε λέξη, κάθε ανάσα, κάθε χτύπο της καρδιάς που πάλλεται μέσα στους στίχους.Οι στίχοι ανήκουν στον Γιάννη Δόξα, ο οποίος καταφέρνει να αποτυπώσει με μοναδικό τρόπο την εσωτερική πάλη, την απογοήτευση, αλλά και την τελική λύτρωση που προσφέρει η αυτοαποδοχή.Ο Γιάννης Δόξας υπογράφει τους στίχους και δεν θα μπορούσε να το κάνει καλύτερα. Το «Έχω Εμένα» δεν είναι ένα τραγούδι αγάπης. Είναι ένα τραγούδι επιβίωσης. Είναι η ιστορία όλων εκείνων που έδωσαν πολλά, που πληγώθηκαν, που έπεσαν, αλλά σηκώθηκαν ξανά.«Αν θέλω κάποιον να με σώσει, τα σκοτάδια μου να νιώσει, έχω εμένα»Μία απλή φράση, αλλά τόσο δυνατή. Γιατί πόσες φορές δεν ψάξαμε κάποιον να μας σώσει; Πόσες φορές δεν πιστέψαμε ότι η σωτηρία μας βρίσκεται σε κάποιον άλλον; Και πόσες φορές δεν καταλάβαμε, έστω και αργά, ότι η μόνη αληθινή σωτηρία είναι αυτή που βρίσκουμε μέσα μας;Η ίδια η Δέσποινα Βανδή, μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα, εξήγησε για το βαθύ νόημα του τραγουδιού, τονίζοντας πως αποτελεί «μια υπενθύμιση πως ό,τι κι αν μας έχει συμβεί να μην ξεχνάμε πως έχουμε τη δύναμη να το αλλάξουμε, να προχωρήσουμε και -πάνω από όλα- έναν εαυτό να αγαπήσουμε…».

Στίχοι – Lyrics

Κοίτα να δεις που γίνονται και θαύματα
και τώρα πια από πίσω σου δεν τρέχω
ήρθε ο καιρός να κλείσουνε τα τραύματα
τώρα που διάλεξα εμένα να προσέχω.

Όλη την ζωή, σκάρτη ήσουν ευχή μου
που ‘πεφταν τα αστέρια
Όλη την ζωή, σε άφηνα να μ’ ακουμπάς
με λερωμένα χέρια.
Μα έπρεπε, έπρεπε, έπρεπε να πληγωθώ.

Αν θέλω κάποιον να με σώσει
τα σκοτάδια μου να νιώσει
έχω εμένα.
Αν θέλω κάποιον να γλυκάνει
το κακό που μου ‘χεις κάνει
πάλι εμένα.
Αν θέλω κάποιον να αγαπάω
και για αυτόν να πολεμάω
έχω εμένα.
Και αν πρέπει κάποιος να με κρίνει
για τα λάθη που ‘χουν γίνει